Hoe gaat het…?

‘Ik had al een hele tijd naast hem gezeten, zwijgend, maar het onderwerp hing als een wolk om ons heen: Hoe gaat het met…….? Er volgt een diepe zucht, ‘Heb je even?’ Ja, ik heb heel veel voor je: een luisterend oor, oogcontact, hartsverbinding…….. Hij vertelt:

Het is een lange weg, Dini. En het doet pijn te zien hoe moeilijk ze het heeft. Je wilt alles doen om die pijn weg te halen, maar dat kan ik niet. Die weg moet ze zelf gaan. Zo vaak zegt ze: ‘ik stop ermee, die therapie kan me gestolen worden’. Maar dat is geen optie, en dat weet ze ook. Hoe diep moet ze nog gaan, Dini?  Dat weet alleen zijzelf. En jij mag er zijn om haar terzijde te staan, dat is het enige, maar ook het belangrijkste voor haar op dit moment, dat jij er bent! O, maar dat ben ik en dat weet ze ook.

Ik hou ontzettend veel van haar en wil haar (nog) niet missen, dat weet ze ook! Maar de weg is lang en eenzaam.

Daar was het dan, het gevoelige.

Laat je raken door de strijd die anderen moeten voeren.

Toon je kwetsbaarheid daar waar het kan.

Durf mee te voelen met de pijn van die ander.